In sommige situaties moet een werkgever bovenop de transitievergoeding ook een billijke vergoeding betalen, bijvoorbeeld als hij zich niet als goed werkgever heeft gedragen of een valse ontslaggrond heeft aangevoerd om een ontslag te realiseren. Ook bij een onterecht gegeven ontslag op staande voet, kan de werknemer ervoor kiezen om in plaats van terugkeer in zijn baan een billijke vergoeding te vorderen.
Billijke vergoeding
Doelgericht aanpakken van (complexe) zaken
De hoogte van de billijke vergoeding is niet vastgelegd in de wet, maar wordt bepaald door de rechter. Omdat in de wet niet is benoemd in welke situaties en onder welke omstandigheden een billijke vergoeding kan worden toegekend, is er geen houvast bij de berekening van de hoogte ervan.
De Hoge Raad heeft in de Hairstyle-beschikking (HR 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1187) meer duidelijkheid gegeven over de hoogte van de billijke vergoeding, door in te gaan op het doel van de vergoeding en de omstandigheden die relevant zijn voor de berekening van de hoogte ervan.
De overwegingen zijn samengevat:
- Er kan bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding (ook) met de gevolgen van het ontslag rekening worden gehouden.
- Bij het beoordelen van de gevolgen van het ontslag zijn onder meer de duur van het dienstverband, de eventuele nieuwe baan van de werknemer en een eventueel uitbetaalde transitievergoeding relevant.
- Het gaat het bij het vaststellen van de billijke vergoeding als bedoeld in art. 7:681 lid 1 onder a. BW uiteindelijk erom dat de werknemer wordt gecompenseerd voor het ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever.
Vaststellen billijke vergoeding
Er kan, doordat bij het vaststellen van de billijke vergoeding rekening kan worden gehouden met de gevolgen van het ontslag, met die vergoeding ook worden tegengegaan dat werkgevers voor een vernietigbare opzegging kiezen omdat dit voor hen voordeliger is dan het op de juiste wijze beëindigen van de arbeidsovereenkomst of het in stand houden daarvan.
